Mechatek i Leeloo w jednym stały domu

Bardzo dowolna przeróbka wierszyka Aleksandra Fredry o Pawle i Gawle:

Mechatek i Leloo w jednym stały domu,
Leeloo na górze, Mechatek na dole;
Mechatek, spokojna, nie wadzi nikomu,
a Leeloo najdziksze wymyśla swawole.

Leeloo na górze, Mechatek na dole

Ciągle poluje po całym pokoju:
Ni to pies, ni zając - między stoły, stołki
Goni i ucieka, wywraca koziołki,
I skacze i bryka, i miauczy do znoju.

I skacze i bryka, i miauczy do znoju

Znosi to Mechatek, nareszcie nie może;
Więc schodzi do Leeloo i prosi w pokorze:
„Zmiłuj się waćpanna, poluj ciszej nieco,
Bo mi na górze włosy z futra lecą”.

A na to Leeloo: „Wolnoć, Tomku,
W swoim domku”.
Cóż było mówić? Mech ani pisnęła,
Wróciła do siebie, w kłębek się zwinęła.

Nazajutrz Leeloo jeszcze smacznie chrapie,
A tu z powały coś jej na nos kapie.
Zerwała się z łóżka i pędzi na górę.

Stuk! Puk! - Zamknięto. Spogląda przez dziurę
I widzi… Cóż tam? Cały pokój w wodzie,
A Mechatek z Niutką siedzą na komodzie.

„Co waćpanna robisz?” „Myszy sobie łowię”.
„Ależ, moja panno, mnie kapie po głowie!”
A Mechatek na to: „Wolnoć, Tomku
W swoim domku”.

Myszy sobie łowię

Z tej to powiastki morał w tym sposobie:
Jak ty Mechatkowi, tak Mechatek tobie.


Tweetnij