Piąty element

Who the fuck is Leeloo?!

To zdanie, które jest powyżej, to jest podtytuł, Proszę Państwa. I on jest po angielsku z dwóch powodów. Po pierwsze dlatego, że jest on cytatem z refrenu takiej jednej piosenki, która też była po angielsku, ale trochę przerobionym, a po drugie są w nim wyrazy, które nazywają się niecenzuralne. Jak Państwo chcą się dowiedzieć, jakie to wyrazy, to można sobie to zdanie przetłumaczyć w tym miejscu: o, tu jest specjalny sznureczek->. I to jest też zdanie, które ja Mechatek ostatnio często miałam na myśli, kiedy syczałam PPHHSSSSY!!! na powód syczenia, który pojawił się u nas w domu.

A wszystko zaczęło się od tego, że Pani zobaczyła w internecie zdjęcie kotki Lilianki zamieszczone przez taką specjalną fundację Koteria, która zajmuje się bezdomnymi kotami, takimi jak byłam kiedyś ja Mechatek i dba o to, aby zrobić z nich koty domne, mające swój prawdziwy dom i swoich własnych ludzi. I to zdjęcie poruszyło Panią tak bardzo, że zaraz kazała mi napisać na mojej facebookowej stronie, że "w Koterii jest Lilka, która szuka domu. I nas od razu chwyciła za serce, bo wygląda jak Reszka. Więc pomagamy poszukać jej domu, chchchrrr!", no to napisałam. Ci z Państwa, którzy znają nas dłużej od razu mogą się domyślić, dlaczego to zdjęcie tak Panią poruszyło, a jedna Pani znajoma czyli Marianka dopisała pod nim nawet to samo, co pomyślała Pani: Reszka. Normalnie Reszka!

No niech sami Państwo zobaczą:

Reszka

Lilka z Koterii

A potem przez parę dni Pani wokół tego zdjęcia Lilki chodziła i ciągle na nie zaglądała, aż wreszcie kucnęła obok Naszego Drugiego Człowieka, który akurat sprzątał produkty z kuwety i powiedziała: Musimy poważnie porozmawiać. Zakochałam się. A Nasz Drugi Człowiek tylko zapytał: Ta kotka z Koterii?

Pani miała mnóstwo wątpliwości i one dotyczyły przede wszystkim tego, żeby ta Lilka, chociaż wygląda jak Reszka, nie zachowywała się jak Reszka, gdyż serce jej pęknie i to nie byłoby dobre dla nikogo, również dla tej Lilki, bo ona ma być kotem samym w sobie, a nie na zastępstwo, które i tak jest niemożliwe, bo koty są niezastępowalne, a zwłaszcza Reszka, która dla Pani była kotem jej życia. I Pani nawet zadzwoniła do swojej przyjaciółki Małgorzaty Rawińskiej, żeby się z nią podzielić tymi wątpliwościami, a na koniec powiedzieć: Odwiedź mnie od tego pomysłu, ale na to jak się okazało, liczyć nie mogła, bo jej przyjaciółka też jest wielką kociarą i stwierdziła krótko: Zakochałaś się? To bierz! A potem odbyły się jeszcze wielkie konsultacje między Panią i Drugim Człowiekiem, po których decyzja zapadła.

I teraz trzeba było tylko dopełnić wszystkich formalności, bo Koteria byle komu kotów nie daje. I najpierw Pani wysłała do Koterii maila, że Lilkę chce. A potem dostała maila ze specjalną ankietą adopcyjną, w której trzeba było odpowiedzieć na mnóstwo pytań, dotyczących zwłaszcza dotychczasowych doświadczeń w opiekowaniu się kotami i udowodnić, że się dobrze rozumie zdanie "Jesteś odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś", ale z tym Pani nie miała problemu, bo opiekowała się w życiu już czterema kotami, a Małego Księcia cichutko czytała Reszce przedostatniego dnia jej życia, kiedy obie leżały obok siebie zwinięte w kłębuszki.

I Pani egzamin zdała i otrzymała wiadomość, że mogą razem z Naszym Drugim Człowiekiem przyjechać i zobaczyć tę Lilkę osobiście, ale trzeba się śpieszyć, bo następnego dnia Lilka razem z rodzeństwem wraca w miejsce bytowania czyli na teren szpitala praskiego, gdzie dotąd żyła. Nasz Drugi Człowiek niestety nie mógł się wybrać, gdyż o tej porze pracuje jeszcze na chrupki, ale powiedział, że ufa Pani i zdaje się na jej wybór. Więc najpierw odbyło się wiele telefonów od Pani do koterii i odwrotnie, a potem pani pojechała z tą swoją przyjaciółką, która jej od pomysłu nie odwiodła i tutaj jest dowód rzeczowy, czyli pierwsze zdjęcie Pani z Lilką, która została przyniesiona do okazania.

I wtedy okazało się wiele rzeczy naraz.

• Po pierwsze, że chociaż na zdjęciu bardzo przypomina Reszkę, to wcale nie wygląda jak Reszka. I to bardzo dobrze, bo będzie mogła być sobą. I, że ma piękne oczy koloru miodu, czarny brzuszek oraz jest drobna tak jak ja Mechatek.
• Po drugie, do tej pory wiadomo było o niej tylko, to co napisali wolontariusze w ogłoszeniu, a mianowicie, że  "Lilianka ma około roku. Nigdy nie zaznała domowego życia, a mimo to jest bardzo kontaktowa. Głaskana od razu zaczyna mruczeć. Do tej pory mieszkała na terenie szpitala praskiego, a jedna z osób pracujących w tym miejscu dbała o to, żeby kicia (razem ze swoim rodzeństwem i matką) nie była głodna. Tylko Lilianka okazała się być oswojona na tyle, że kontakt z człowiekiem sprawia jej przyjemność, tak więc od razu to wykorzystujemy i prosimy o dom dla kici, aby nie musiała wracać w miejsce bytowania, a mogła poznać, co to znaczy ciepły dom. Płeć – kotka. Sterylizacja - tak. Testy FeLV/FIV – nie wykonano." Ale testy wykonano od razu na miejscu i okazało się, że Lilka nie ma ani FelV ani FIV, więc nie będzie zagrożeniem dla mnie Mechatka, bo ja teraz jestem przecież diagnozowana, czy nie mam chłoniaka, a jakbym miała i byłabym leczona chemioterapią, to miałabym obniżoną odporność i dodatnia Lilka nie mogłaby z nami zamieszkać.
• Po trzecie, Lilka rzeczywiście mruczy od najlżejszego dotknięcia, a na dodatek od razu zabrała się do lizania rąk Pani.
• I po czwarte, że trzeba jej będzie wymyślić nowe imię, bo to chyba jednak nie jest Lilka.
  

W drodze do domu Lilka pyta, czy Pani będzie jej człowiekiem

I w ten sposób Lilka zamieszkała z nami. Jej prawdziwe imię okazało się dopiero po paru dniach i burzliwych dyskusjach, aż wreszcie Nasz Drugi Człowiek je wymyślił, Pani powiedziała, że jest idealne, a dotychczasowa Lilka zaakceptowała. I ono brzmi Leeloo, co się czyta "liluu", a pochodzi z filmu "Piąty element", w którym tak się nazywała postać, którą grała Milla Jovovich. A jest idealne ponieważ: Leeloo jest piątym kotem naszej Pani, jest też piątym członkiem naszego stada, które znów składa się z dwójki ludzi i trzech kotów, a na dodatek wygląda prawie jak klon Reszki, a postać z filmu też była klonem.

Kiedy tylko ja Mechatek zobaczyłam Leeloo, podbiegłam, żeby zobaczyć, kto to jest i od razu się zaprzyjaźnić, ale wtedy Leeloo powiedziała do mnie WWWRRR!, a ja do niej PPHHSSSSY!!! i z szybkiego zaprzyjaźniania się nic tego dnia nie wyszło, więc niech się Państwo nie dziwią, że zadaję sobie pytanie z podtytułu tego tekstu i są w nim takie wyrazy. Bo interakcje w naszym stadzie na pewno ulegną wielkim zmianom.

Ale o tym, co jeszcze się okazało na temat Leeloo odkąd z nami zamieszkała, to ja Mechatek napiszę osobno, ponieważ okazało się bardzo dużo i wciąż się coś okazuje, a Leeloo bardzo zaczyna być sobą.

Ale co najważniejsze, tym piątym elementem czyli piątym żywiołem w filmie była miłość, a tej u nas w domu jest pod dostatkiem i dla Leeloo jej nie zabraknie. Na zawsze.

Chchchchrrr!

I jeszcze a'propos (to jest takie mądre słowo mówiące, że sprawa dotyczy już wcześniej poruszonego tematu), no więc a'propos Reszki, to Pani prosiła, żeby przekazać tym z Państwa, którzy komentowali wiadomość o tym, że Reszka umarła i napisali, że to wcale nie jest pożegnanie, bo Reszka jest w kocim raju albo powędrowała za Tęczowy Most i stamtąd na nas patrzy i na nas czeka albo sobie bryka, że skoro wiedzą, gdzie Reszka jest i co robi, bo widzieli ją gdzieś czekającą i brykającą, to żeby natychmiast przynieśli ją do nas do domu, a nie też czekali na niewiadomo co i patrzyli jak kot przełazi przez nieosiatkowany most.

A jeśli jednak nie widzieli, tylko sobie tak wyobrażają i sobie tak wierzą, to Pani przypomina, że ona takich wyobrażeń nie podziela, o czym zwłaszcza osoby, które ją znają, powinny wiedzieć i się nie wygłupiać. I że oczywiście mogą sobie Państwo w to wszystko wierzyć, skoro to Państwu w czymś pomaga, ale nam do niczego nie jest potrzebne, bo żadne wyobrażenia nie zmienią podstawowego faktu, że Reszka umarła i jej nie ma, a Pani nie chce żeby ktokolwiek jej ukochanego kota ciągał po cudzych zaświatach.

Tweetnij